Fraai uutzich.

Hallo !

........uh......tja......wat zal ik schrijven....eens kijken.
Lastige weken liggen achter me....pffff....jaja....wéér moeilijk geweest.
2lieve katten dood....was niet fijn , maar okay....thats live!
Tis best raar, maar voor beide katten is weer ruimte gekomen voor ánderen.
Heb ik jullie wel een verteld over KRITI?
Kriti is een poesje dat leefde rond een vakantie-oord in Griekenland.....héél klein en zonder moeder zwierf ze tussen het toerisme-afval.
De vriend van mijn jongste dochter was daar op vakantie en heeft haar meegenomen naar Nederland.
Vóór de vlucht heeft ze daar wat spuitjes bij de dierenarts gekregen en de vriend had toestemming om haar mee te nemen.
In Nederland bleek Kriti behoorlijk getraumatiseerd te zijn.
Ze viel alles en iedereen aan, krabde en beet alles wat te dicht in haar buurt kwam.
Andere katten hadden geen leven met haar in de buurt en wij ook niet.
Mijn dochter heeft vanALLES geprobeerd om Kriti te kalmeren ...zo had ze iets wat je in een stopcontact kon stoppen en feromonen verspreidde.
Alle andere katten lagen op gapen maar Kriti niet!
Op een dag besloot Kriti een ander huisje te zoeken.
Aan de overkant woonden 2 oudere mensjes die DOL op haar waren.
Ze hadden zelfs een kattenluikje voor haar gemaakt.
Dáár vond ze wat rust....geen andere katten en niet te veel prikkels.
Uiteindelijk ben ik naar die mensen gegaan en gevraagd of ze Kriti wilden adopteren.
Dit wilde ze wel en ik heb alle dierenartspapieren gegeven....Kriti woonde nu bij hun.
Maar NU komt 't.....sinds dat Poema er niet meer is....ze was de laatste van alle katten, komt Kriti weer!
Ze gaat gewoon naar binnen voor het raam zitten en doet nét alsof ze gewoon weer bij ons woont.
Wanneer we haar weer naar buiten sturen gromt ze....we lopen met een boog om haar heen.
Ze is nog steeds erg agressief en tolereert geen enkele toenadering...alléén als ze zélf wil.
Dan loopt ze langs de benen en springt af en toe tegen ons op.....doodeng...ECHT!
Mijn partner wil haar niet terug nemen en ik begrijp dat wel.
2Weken probeert ze telkens naar binnen te glippen, we moeten uitkijken als we de buitendeur openen.
Nee.....ze heeft aan de overkant een goed adres.
De kleinkinderen zijn niet veilig....ik ben haar beten niet vergeten.
Zonder aanleiding beet ze me.
Ze woont inmiddels alweer járen niet meer hier, en dat willen we zo laten.

Na de dood van Pieter (de kat van mijn middelste dochter) heeft mijn dochter een klein katje uit het asiel gehaald.
SAM heet hij, en na een moeilijke start (erg angstig) blijkt hij een ontzettend leuk en ondeugend katertje te zijn.
Erg intelligent en sociaal voor de andere kat die daar woont.
Mijn dochter is zo blij met hem!
Leuk he?
En zo gaat het leven toch weer verder he?

Het verleden achter ons laten is bevrijdend maar soms  lastig.
Nare herinneringen die nog steeds bovenkomen, kunnen ook een waarschuwing zijn voor herhaling.
Wanneer 't  ons verdere leven niet beheerst  hoeft 't geen trauma/drama te worden.
In Kriti's geval is (denk ik) de beste oplossing om haar niet meer terug te nemen.
Het is een getraumatiseerd poesje dat nooit meer geneest.
Met zó'n slechte start leeft ze hier toch alweer meer dan 10jaar onder betere omstandigheden .
En waarschijnlijk had ze 't daar het eerste jaar niet overleefd.
Tóch raad ik iedereen af om zo'n verwilderd katje uit zijn natuurlijke omgeving te halen .
Gelukkig heeft Kriti het uiteindelijk getroffen met deze oudere mensen.
We....ik en m'n dochter voelen ons nog steeds verantwoordelijk voor Kriti.
Maar eigenlijk is haar (ex) vriend dat....maar die is allang niet meer in de picture!
Ach....ik kijk wel hoe dit verder zal gaan.
Ik hoop dat deze mensen Kriti zullen overleven,kijk....  zij hebben óók niet het eeuwige leven!
....slik...ach komt tijd komt raad
Fijne dag allemaal!