Zwijmelen op Zondag!

Ooohhh...ik wil óók zwijmelen, hihihi.
Nét als Elisabeth.
Ook ik heb mooie herinneringen aan het verleden.
Helaas is de weegschaal TE veel de andere kant op gegaan en heb ik veel narigheid te verwerken.
Maar het komt wel goed....ik heb gewoon tijd nodig.

...één moment is me altijd bijgebleven.
En dat is het liedje van Marco Borsato....De Waarheid.

Zo vreselijk confronterend.
....als moeder, die een voorbeeld behoort te zijn voor haar kinderen.
Mócht ik mezelf niet meer goedpraten.
Al was ik al 26jaar getrouwd...dat betekent niet de rest van m'n leven dan ook maar.
Bijna de kinderen groot en zelfstandig en dan komt er dit op m'n pad.
Ik heb gedaan wat me te doen stond....
Makkelijk allerminst, maar noodzakelijk.

De scheiding , kinderen opvangen, werk zoeken, en opnieuw een leven opbouwen.
Kom in de roerselen van de maatschappij...oohh, mijn hemel....wat een waanzin.
Ik kan me nauwelijks redden....de wereld is zo ...zo..blind!!!
Er wordt 'r maar op los gespeculeerd en geïnterpreteerd....alsof ALLES om hun eigen ikje gaat!
Goeie God.....wat móét ik ermee.
.....inmiddels niets....ik leef m'n éigen leven en hoop dat het ooit in vrede mag zijn.
Ik ben zo moe.
Morgen weer werken...
Veel gedaan de afgelopen dagen..niet stilgestaan maar zinvol bezig geweest.
Alles zal ooit de eindstreep behalen...ik hoop er getuige van te zijn.
En anders maar niet, kan ook...
Niet iederéén behaalt haar'zijn einddoel......voor NU is het even genoeg.
Ik ga vroeg de koffer in!