De reis terug.

Ergens op mijn pad was ik de weg kwijtgeraakt.
Werd afgeleid door geroezemoes en gesmiespel.
Concentreerde me op onduidelijke geluiden.
Wilde weten hoe alles werkten.

Het waarom, hoezo...
Hoe 't kon bestaan, zoveel valsheid....
Valsgestemde zeg maar.

Ik denk dat ik het inmiddels begrijp. ( hoop ik)
WETEN zal ik nooit.....want elk levende ziel heeft z'n eigen pad te bewandelen.
Mijn pad wijkt af van de jouwe en dat is zo bedoeld.
Dit tijdelijke persoonlijke bestaan is bedoeld om de weg terug te vinden naar de bron.
Waaruit ik ooit ben vertrokken.
Met een EIGENheid.......zo uniek en anders.
Dáárin ligt onze gelijkheid....we hebben allemaal een eigenheid.

Het onpersoonlijke zélf terugvinden...... verlost van een EGO.
Een EGO dat moest overleven tijdens dit bestaan.
Een masker en dikke huid om mijn kwetsbaarheid niet te hoeven tonen.

Hoe dwaas en verward ik was.
Dit is een nieuwe dag met een nieuw inzicht.
Ik heb mijn eigen pad hervonden.
Géén geplaveide, zonder hindernissen.
Daarvoor ben ik niet gekomen.
Groeien naar volwassenheid zonder schrammen en pijn bestaat niet (volgens mij).
Maar ik kan/mag de pijn voor anderen een beetje verzachten.
Door respect en mededogen te tonen en een meidereiziger....uh medereiziger te zijn.

Kijk en geniet van deze inspirerende vrouw die eveneens geinspireerd werd door haar oma!
Maar dat hoeft natuurlijk niet hoor, hahaha

Groetjes!