Een droom.

Weer eens naar gedroomd.

Ik droomde dat de straatverlichting kapotknapte en dat de lantaarnpalen knakte en naar beneden vielen.
Een zwart, diepzwart 'licht' overviel me .....raar(¿)
Hoe kan zwart  nou licht zijn?
Nou, in ieder geval dacht ik in de droom....oké, het begin van het einde van de wereld.
En....goed dan, vanaf NU staan we met z'n ALLEN alléén.
Wat een rare tegenstellingen he?
Het was geen fijne droom, dat niet.
En tóch bevatte de droom belangrijke inzichten voor mij persoonlijk bedoel ik.
Ik moest bijvoorbeeld afscheid nemen van al mijn gehechtheden.
Al mijn eigenbedachte overtuigingen.
Pffff....ben er nog steeds een beetje overstuur van.
Gelukkig heb ik in de wakkere staat al veel losgelaten, maar er zitten nog wat hardnekkige lastige bijna vastgeroeste angstgerelateerde eigen bedenksels.
Te pijnlijk om in te zien en te overdenken...tja, best vervelend.
Maar goed, het is niet anders....ik MAG en niets moet.

Straks naar de huisarts, óók zo iets.
Ik ga niet zo graag, maar ik heb 't tot bijna de laatste pil uitgesteld.
Controle bloeddruk, dát moet gewoon eens in de zoveel tijd van mijn huisarts.
Zal ik gelijk mijn vermoedens bespreken dat ik mogelijk chronisch hyperventileer.
Zal ie wel geïrriteerd raken...hij houdt niet zo van een eigenbedachte diagnose, hahaha
Ach wat! Zijn probleem...toch?
Poeh poeh....zucht....zou blij zijn als ik dat weer gehad heb.

Ooohhh....ik kijk naar buiten en de lucht is betoverend.
....een schitterende rode gloed aan de horizon.
Dat is al mijn éérste cadeautje vandaag!
Doei doei!