ach....ja toch?

Gauw een nieuw berichtje.
De laatste was zó stom!

Hier gaat alles z'n gangetje en ik wil geen rare blogjes meer schrijven.
Ik wil proberen "gewoon" maar te leven....wat dat betekent is dat ik ......
nouja....gewoon wil zijn....geen onzin wil uitkramen.
Het leven IS zoals het IS en daar moet ik 't mee doen.
Dus raap ik mezelf weer OP en ga voor een nieuwe dag..morgen zal alles ZIJN>>>>zoals het IS.
En daar heb ik het maar mee te doen...krijg ik iets 'slechts'op m'n pad ...nou, dan ZIJ 't zo.
Wellicht wil 't  me iets  leren ......God sta me bij..want zonder Zijn Wijsheid red ik 't niet vrees ik.......
Want weet je....er is over álles wel iets te vinden en dat gebeurt ook dagelijks in de wereld, kijk maar naar de politiek pfff, over ego's gesproken.
Valt de één in goeie aarde, stampt de ander 't plat uit vrees dat ie zélf dan misschien niet genoeg wordt bevonden....ja, en zo gaat dat.
DIE vrees...DIE vrees regeert deze aarde...IK ZAL DE BESTE ZIJN en de wereld redden! Nouja...laat ik het maar klein houden, dit land bedoel ik.
Groots denken blaast me op, hahaha.
nee....ik wil klein denken en eigenlijk klein blijven, gewoon met m'n ditjes en datjes in mijn kleine omgeving.
Daar is genoeg om voor te zorgen, laten anderen zich maar druk maken, ik heb méér dan genoeg aan mezélf..pffff...zucht.
Vroeger kon ik ook hoog van de toren blazen...en dit en dat en blabalabla en zus en zo, maar ik ben teruggefloten en niet zo'n beetje ook, dát zeg ik je.
Gekneusd en gekwetst tot op m'n botten....gekrengd en verschrompeld, verschopt en vernederd lig ik als een verkreukt blad als voeding op de aarde.Hihihi....wat een dramaverhaal.
En ik wilde "gewoon" even vertellen dat ik liever geen gekke dingen meer wil schrijven. hahaha.
Kennerlijk zit het nog DIEP en komt 't spontaan boven drijven.
In mijn verbeelding drijf ik nu ver verwijderd van mijn roots naar een onbekend oord en De Grote intelligentie heeft mijn richting in handen.
JAHwe! zó zeg ik het goed...geloof ik.

De grote Stilte van mijn leventje ....ik geloof in de kracht van de Stilte.
Na een leven lang krijsen ben ik er wel achtergekomen dat AL het mooie in STILTE bewaard en geschonken word....als een bloem in de aarde.
Wachten op het grote moment dat zich vanzelf openbaart wanneer de tijd er klaar voor is.
Geduld is een schoonheid, nét als vertrouwen.....en wat dacht je van overgave aan het proces...die vind ik ook erg mooi.
Geen gepeuter en geleuter meer, het ISzzzzzzzz...zzzz.sshhhttt.

En dan is het tijd om te genieten!

Beetje humor hoort er bij....ja toch?