.jpg)
En in Nijmegen al 2keer deze maand.
Ik heb de markt weer ondekt!
Het gebakken visje en bovenal de loempia's in ons dorp.
Daar koop ik de lekkerste loempia's met saus...héérlijk zijn ze.
Ik proef weer even de sfeer van vroeger, Donderdag...kippebouten, broodjes , verse groenten, loempia's, roze koeken en stroopwafelskruimels in een zakje hahaha.
Daarnaast groenafval voor onze konijnen en cavia's, bloemen bij de bloemenman.
Vaste prik, elke Donderdag mooie bloemen, kippesoep en tussen de middag wanneer de kinderen thuiskwamen koekkruimels of roze koek.
Tis opmerkelijk hoe ik in bijna 3weken weer de 'ouwe' Lies ben. Helemaal de 'ouwe' zal ik nooit meer worden maar dat is alleen maar beter...de tijd verandert en stilstaan lijkt me niet nodig.
Leren mee te gaan...niets is niet aan verandering onderhevig dus ik ook niet.
De straat waarin ik toen woonde....sommigen lieve mensen..... ze zijn niet meer.
Sommigen zijn overleden en sommigen verhuisd.
...mijn kinderen, ze wonen niet meer thuis, ons hondje Jody (was DOL op kippensoep) ligt begraven in de achtertuin.
Daar liggen overigens méér dierbare huisdieren...vogeltjes, poesen, konijntje, cavia's en Jody.
Allemaal zijn ze met een ceremonie begraven.
Bloemen en de eerste week wanneer het donker werd een windlicht erbij...
Zoveel herinneringen...in de tuin staat een mooie grote den.
Als piepklein pluimpje in de grond gezet door mijn grote vriend, de overbuurman.
Wat hebben we samen veel gelachen maar ook gegriend toen hij hoorde dat hij nog maar 6weken te leven had. Dagelijks even naar de overkant, wat een heftige weken...zo intens.
Binnen 6 weken was hij klaar voor de grote reis...in vrede vertrokken.
Zo liggen er nog veel mooie herinnneringen in deze straat waar ik vroeger permanent woonde.
Ook ik ben ooit vertrokken uit dit huis....deze straat.
Maar gelukkig niet voorgoed.
Soms, zoals NU wanneer ik vakantie heb....slenter ik weer even door mijn straatje...
.... maak hier en daar een praatje en voel me nog steeds een medebewoner van deze straat.
Dat voelt fijn.
Drie vlinders aan de muur op mijn flat.
Ze stellen mijn uitgevlogen kinderen voor...
...NU zelfstandige wezens.
Ik hoop dat ze net als ik, de weg terug naar hun huis niet vergeten.
Nostalgisch blogje...heerlijk even mijmeren over vroeger en dan weer met beide benen richting heden lopen.
BeantwoordenVerwijderenEen mooi wens onder je vlinders...grtjes
Wat heb je het mooi verwoord.
BeantwoordenVerwijderenEven terug naar het verleden.
De vlinders vind ik een mooi sybool,je uitgevlogen dochters.
Fijne dag.
liefs,Corry.
Ik vind het zo grappig dat je Nijmegen ons dorp noemt. hihi Zo voelt het waarschijnlijk voor je. het vertrouwde gevoel van je oude omgeving.
BeantwoordenVerwijderenAltijd gezellig op de markt rond struinen. En voor je gulden een daalder krijgen.
Fijn dat je je beter voelt. Daar is ook een vakantie voor.
In Nijmegen staat m'n flat en ons huis waar wij met de kinderen woonden in een dorp. ;)
BeantwoordenVerwijderenNu, met de vakantie ben ik veel daar en maken we het samen gezellig.
Doordeweeks moet ik altijd werken op de donderdag.
Voelde weer even als vroeger...wakker worden en naar de markt.
Wat een mooi blog.Het gaat goed zo te lezen en dat is zo mooi.En dan genieten van de oude bekende plekken ,heerlijk toch.Geniet maar lekker het is je zo gegund
BeantwoordenVerwijderenLiefs Elisabeth