MIJN wereld...de mijne...

Het zijn soms zware dagen...niet door te komen.
Wat zijn er veel verschillende soorten mensen...ik meen 't.
Soms denk ik , wat lijken mensen toch veel op elkaar en dan plots open ik mijn ogen .
Nee....mensen zijn stuk voor stuk hun eigen wereld(je) tot in de kleinste hoeken...begrijp je?
....maar vanmorgen dreigde mijn ogen haar poorten weer te sluiten onder een gesprek...zomaar een alledaags gesprek.
Aandachtig luisterde ik naar haar verhaal.....haar verhaal...de hare.
Veel eigen meningen , eigen interpretaties, eigen beweringen, alles eigen aan haar.
"Het is zo"riep ze met verheven stem...."Ik lieg Niet!"
Moe, moe ...om moe van te worden.
Samen boodschapjes halen...weer komen de verhalen, ik luister...we lopen háár tempo...tergend langzaam...maarja....ik ben haar ondersteuner dus ik zal me aanpassen .
Dat is mijn werk wat ik overigens graag doe hoor. Dat gaat het ook niet over.
Nee het gaat over háár.....en hém....en ik kijk.
Kijk, luister, voel mee....tracht me ...nee ik pas me aan als water.
Om zo goed mogelijk mijn werk te doen...om een ieder  zijn/haar eigenwaarde te laten voelen en om dicht bij mezelf te blijven.
Een gewoon druppeltje water zijn...een druppelend kraantje...soms tergend voor mezelf.
Mijn wil zou anders willen ...en ik heb niets te willen, daar draait 't niet om.
Ik draai in mijn eigen wereldje mijn eigen ballen...fraaie ballen van eigen maaksel.

Wie vertelt wie wat?

..of maken WE samen EEN wereld?

...niet zoveel mensen die daar een boodschap aan hebben...maar 't komt misschien nog wel.
Ik ga maar eens wat doen.