Hoop doet leven.

Zittend hier'...op m'n eigen plekje waar niets me stoort.
Kijk ik om me heen en geniet van al het moois wat in de 10jaar dat ik gescheiden ben, heb verzameld.
Deze omgeving straalt mij uit...een beetje oud een beetje nieuw.
Ik ben tevreden zolang dat het duurt en dan zie ik weer verder.
Het alleen zijn heb ik soms nodig, maar ook schreeuw ik van binnen .
Een gemis van ECHT op mijn  plek te zijn.
Een JAAAHHH...éindelijk ben ik THUIS... thuis in MIJzélf.
Ik weet niet...misschien komt dat wel nooit?
Het altijd maar onderweg te zijn, dan daar, dan hier....mijn leegte ontvluchtend.
Hoe VOL moet iemand  raken van zijn besef van leegte. Door zwaarte verkregen.
Vrijheid uit gevangenschap maakt vleugellam, denk ik.
Ik voel me niet veel anders dan een gekooid vogeltje waar het deurtje van open staat.
Wat moet ik met die grote wereld, zo wreed en onbegrijpelijk sluw gemaakt.
Tevens onvoorstelbaar prachtig, zo groots en intelligent.
OOIT vlieg ik uit! Gedragen door de wind, schierend over weidse velden.
Zingend mijn hoogste lied in de toppen van de hoogste boom, hahaha....ja.....
Nou....ik ga maar weer.
Ach...let maar niet op mijn eigen bedenksels, ze zijn erg vluchtig en onnozel, zeg maar.
Toch, elke gedachte heeft een betekenis en kleurt mijn dag.
Alleen die onnozel, daar moet ik iets anders voor bedenken.
Misschien wel vluchtig en hoopvol, ja, Hoop doet leven!
Fijne dag en ik ga voor HOOP!