emoties

Ik reed net naar huis, je weet wel 'ons' huis...
Daar vieren we moederdag, mijn flatje is te klein duszzz...ikke rijden, radio aan, Ilse de Lange super!
En ik voelde me toch blij...en ineens werd ik verdrietig.
Heb me extra opgetut, een beetje voor mezelf maar ook voor mijn kinderen.
Ik wil dat ze een vrolijke moeder zien, en geen trieste verdorie!
Ik heb zin om straks met z'n allen te gaan vliegeren, ik heb er genoeg, hahaha.
Maar dan moet ik wel mijn hakschoentjes even verwisselen, dat is niks op het gras.
Ben supermooi (vind ik) gekleed, leuk zonnig en bijpassende sieraden, en alles bij elkaar gescharreld.
Eigenlijk ben ik wel een scharrelkippetje, maar daar is niks mis mee hoor.
Morgen weer naar de angstpolie met een brief van de arbo-arts...misschien een ptss, ik denk het wel.
Gewoon , omdat ik nog vaak erg verdrietig word van dingen.
Maar weet je, eigenlijk is alles nu helemaal goed.
Lieve collega's,  familie,  kinderen, lieve partner, ik heb geen vijanden (geloof ik, hoop ik)...ik word echt GEK van mezelf.
Er zijn best nare dingen gebeurd in het verleden, maar wie blijft daarvan verschoond? Ik denk niemand...toch?
Jezus...daar zeg ik wat...Mijn GROTE inspiratie, Jezus mijn grote voorbeeld.
Wat heeft Hij wel niet allemaal moeten ondergaan?
Ik zal jullie mijn geloof besparen, maar ik geloof...ik geloof...ik geloof, in JOU en MIJ, hihihi
Genoeg,........alles komt goed!
 En dát geloof ik ook!
Fijne moederdag allemaal!