gesloten

Acceptatie







Dit mens-zijn is een soort herberg
Elke morgen weer een nieuw bezoek
Een vreugde, een depressie, een benauwdheid
Een flits van inzicht komt
Als een onverwachte gast




Verwelkom ze, ontvang ze allemaal gastvrij
Zelfs als er een menigte verdriet binnenkomt,
Die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat  
Behandel dan toch elke gast met eerbied
Misschien dat hij je huis ontruimt,
Om plaats te maken voor extase




De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
Ontvang ze bij de voordeur met een brede grijns
En vraag ze om er bij te komen zitten
Wees blij met iedereen die langskomt
De hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd
Om jou als raadgever te dienen


Rumi

Nou......ik twijfel aan deze "goeie" raad.
Tis mooi geschreven, dat wel...maar ik denk dat ik niet meer zo 'gast'vrij ben.
Veiligheid gaat  bij mij vóór alles en in mijn huisje geen polonaise.
Triest is 't ergens wel...het zet me wel weer aan 't denken....