leuk weekend.

Toch wel een beetje lastig om 2 sites te hebben.
Soms weet ik niet wat, waar ik mijn verhaaltjes zal schrijven.
Mijn broer leest mijn verhalen op WP, dat weet ik.
Maar of hij hier komt weet ik eigenlijk niet.
Dus ik heb de neiging om éérst naar WP te gaan.
Is hij ook weer up to date wat mijn perikelen betreft.
Nou heb ik veel broers en zussen, maar de laatste tijd heb ik nauwelijks nog contact gehad.
Merkwaardig....had dat NOOIT kunnen bedenken toen ik nog jong was.
En ik moet eerlijk bekennen dat ik het nog steeds erg vind.
Maar ja....wie ben ik om een ander daarmee te belasten.
Ik bedoel, het zal wel z'n redenen hebben.
Gelukkig ligt er van mijn kant niets wat ik niet heb geprobeerd om ons allemaal weer eens te ontmoeten, maar kennelijk is er bij de meesten geen behoeften.
Ik weet wel dat we elkaar allemaal het beste toewensen en dat wanneer één van ons iets ernstigs zou mankeren , dat we elkaar daarvan op de hoogte brengen en ook wel bellen dan, maar...tss...dat is toch wel het minste wat je mag verwachten. JA TOCH??
Nee, zoals het er nu voor staat vrees ik dat we elkaar gaan ontmoeten als één van ons een definitief afscheid te 'vieren' heeft :'(
En weet je dat ik daar best boos over ben?
Dan GA ik misschien wel NIET, in het leven niet, dan in de dood ook niet, vind ik.
En nou ( de laatste maanden dan), nou ben ik hetzelfde aan het doen...ze bekijken het maar, oooowwww, tis wat, grrr.

Hé bah, ik wilde vertellen dat we (m'n dochters en ik) een geweldig leuk weekend hebben gehad.
Hilton hotel, hihihi...lekker geshopt en natuurlijk het hoogtepunt...Mary Poppins !!!!
Nou, ongelooflijk zoooo mooi...
Ik heb als een kind genoten!
Maar het was ook weer héérlijk om samen met m'n dochters te zijn.
Tros dat ik was. Mijn meiden....en daar loop ik mee door de winkels en lekker eten in een restaurant, keileuk!
De oudste was weer even lekker zus en kind, en kon het moederschap even loslaten, hahaha, nou.... maar wel bellen steeds.
De anderen waren er ook weer uit, en lekker verwend door hun moeder.
En ik was misschien nog wel het meest gelukkig!
Het zijn ook wel erg zelfstandige meiden en ik hoefde verder ook niets meer te doen of te zeggen.
Opvoeden is er niet meer bij....die rol is geweest.
Natuurlijk komen ze wel eens om advies en/of troost, maar hun leven is nu hun eigen verantwoording, dat bedoel ik.
Ben benieuwd of het contact met elkaar in de verre toekomst ook steeds meer en meer zal verwateren, als ik dood ben, misschien?
Want vóórdat mijn beiden ouders overleden, hadden wij broers en zussen wél regelmatig contact.
Ouders zijn volgen mij toch een soort schakel, eenmaal verbroken dan kan het zomaar uit elkaar fladderen.
Ach, het leven gaat zijn eigen weg hè?
Doei!